Regelmatig ga ik de natuur in. Het is namelijk een heerlijke plek om tot rust te komen. Toen ik nog regelmatig overprikkeld raakte, had ik echt de natuur nodig om weer tot rust te komen en de stress uit mijn lijf en hoofd te laten verdwijnen. Voor de wandeling merkte ik dat mijn hoofd vol zat, ik enorm aan het piekeren was, ik een korter lontje had en prikkelbaar was. Vaak had ik ook hoofdpijn of suizende / piepende oren. Allemaal signalen van overprikkeling. Ik heb geleerd om mindful te wandelen, dus met aandacht wandelen in het hier en nu en dan vooral te focussen op wat ik zie, ruik en hoor. Na een tijdje merkte ik dat het denken en piekeren en de lichamelijke klachten verdwenen.
De natuur zet ik ook graag in tijdens coachingstrajecten. Niet alleen om tot rust te komen, maar de natuur is zo’n mooie spiegel en kan je dichter bij je intuïtie brengen. Onze intuïtie wil namelijk vaak wat zeggen, zonder dat wij hiervan altijd bewust zijn. Een mooie manier om met je intuïtie aan de slag te gaan en hier bewuster van te worden is via fotografie. Vooral het fotograferen van dingen uit de natuur geeft je meer inzicht in wie jij bent en wat jij voelt. Als we onze intuïtie volgen en foto’s maken van hetgeen dat onze aandacht trekt, dan houden deze foto’s ons een spiegel voor. Onbewust word je namelijk aangetrokken door dingen die voor jou van belang zijn of die op dit moment spelen in je leven.
Zo werd ik vanavond aangetrokken door paardebloemen. De ene na de andere paardebloem kwam in het vizier tijdens de wandeling. Waarbij ik vooral gefocust was op de pluizige variant. Ik ging ze plukken en net als vroeger alle pluisjes wegblazen. Vooral dat beeld triggerde me en wilde ik vastleggen op de gevoelige plaat. Maar waarom intrigeert dit beeld mij en waarom word ik zo aangetrokken tot paardebloemen tijdens deze wandeling? Wat wil mijn intuïtie mij vertellen? Welk gevoel komt er bij mij omhoog? Het roept een gevoel van vrij zijn op, angst loslaten en vrolijkheid en luchtigheid. Een kleine glimlach komt op m’n gezicht. Ik zit weer even in een spannende tijd en kan wel wat vrolijkheid en luchtigheid gebruiken. Ik zit teveel in m’n hoofd en voel angst en spanning. En door weer even het gevoel te hebben als kind de pluisjes weg te blazen komt er meer luchtigheid en vrolijkheid omhoog.